Kritike

Zoran Jančić, istoričar umetnosti:

"Slikar je sklon naraciji, simbolici i alegoriji. Iznenađuje neobičnom narativnošću i nadasve bogatstvom zvučnog kolorita. Njegove slike su jedan čarobni svet, ponekad kao iz bajke sa usnulim seoskim kućama. Odjednom tako na crvenom kao žar, horizontu, na snegom pokrivenim livadama pojavi se crveno-plavo-zeleni petao. Iznenađuje i sposobnost slikara, da savlada kompoziciju sa puno likova u pokretu u neobičnom životnom koloritu".

Biljana Šukilović, istoričar umetnosti:

"Milisav Marinković dosledno izgrađuje svoj individualni izraz, koji je po formalnim obeležjima jedna od varijanata naivnog slikarstva. Iako u njegovom slikarstvu postoje uticaji hlebinske škole, on je prevazišao svoje uzore. Izborom boje, kompozicionim rešenjima i svetlosnim efektima njegovo slikarstvo prelazi granicu naive i nagoveštava težnju ka nadrealizmu. Inspirisan i trajno opsednut reminiscencijama na ambijent svog detinjstva Marinković ostvaruje prikaze u kojima se prepliću san i java, realno sa irealnim. Taj nostalgični element sećanja na atmosferu sela sa starim kućama, bunarima, vodenicama, sa ljudskim figurama koje nisu centralne figure slike, vec samo dopunjuju atmosferu, osnovni je motiv slika. Realni prikazi postavljeni su u kolorit koji je daleko od svake procedure uslovljene stvarnošću. Njegovi tonaliteti nisu u vezi sa lokalnom bojom objekta, oni slede proizvoljnu logiku pikturalne interpretacije i po svojoj senzibilnosti predstavljaju jedan od rezultata likovnog artizma.

Boja i svetlost koja se razliva po slici osnovni su elementi, koji čine da slika deluje kao prikaz iz sna, kao bajka.

Upotrebom simbola u obliku petla, orla, konja i ptice ovaj utisak je još više pojačan.

Svaka slika Milisava Marinkovića je priča za sebe, koja se lako čita i u kojoj svako pronađe svoju stvarnost".